عملیات حرارتی - غیر آهنی
اصول عملیات حرارتی برای فلزات و آلیاژها برای هر دو گروه آلیاژهای آهنی و غیر آهنی کاربردی است.
شایان ذکر است که عملا تفاوت های شاخصی در پاسخ این آلیاژها به عملیات حرارتی وجود دارد.
به طور مثال در آلیاژهای غیر آهنی، تحول های یوتکتویید که نقش مهمی در فولاد ها دارد، ممکن است رخ ندهد فلذا نگرانی کمتری در مورد منحنی های زمان-دما-دگرگونی و تحول مارتنزیتی برای این آلیاژها وجود دارد.
اگرچه اصول مرتبط با همگن سازی شیمیایی ساختارهای ریختگی برای بسیاری از آلیاژهای هر دو گروه کاربردی است.
فرایند متالورژیکی نفوذ تقریبا در تمام عملیات حرارتی آلیاژ های غیر آهنی وجود دارد.
عملیات های رایج برای آلیاژهای غیر آهنی شامل موارد زیر است:
• آنیل کردن پس از کار سرد
• همگن سازی قطعات ریختگی
• عملیات های رسوب سختی
• عملیات ایجاد ساختار های دو فازی
• چرخه های پیرسازی
فرایند رسوب دهی و یا پراکنده سازی ذرات ریز تمایل به اتصال دادن بلور ها به یکدیگر بر روی صفحات لغزش آنها را برای آلیاژ ایجاد میکند بنابراین آلیاژ مقاوم تر، سخت تر، و کمتر داکتیل و به تغییر شکل مقاوم تر خواهند بود.
برای هر آلیاژ، یک زمان و دمای بهینه وجود دارد.
برای تعداد زیادی از آلیاژهای غیر آهنی، این دما از 325 تا 650 درجه فارنهایت (165 تا 345 درجه سانتی گراد) است، اگرچه برخی آلیاز ها به دماهای پیرسازی بالاتری نیاز دارند.
روندهای عملیات حرارتی کلی اغلب آلیاژهای غیر آهنی
1. سرد کردن از دمای انحلال. پس از اینکه محلول جامد بدست آمد، آلیاژ غیر آهنی به سریع ترین شکل ممکن تا دمای اتاق (اغلب توسط کوئنچ در آب) به منظور متوقف شدن ساختار بدست آمده از حرارت دهی
2. پیرسازی (رسوب سختی)