قیچی اهرمی
استفاده از قیچی ها برای برش فلزات قدمتی بلند دارد. این روش مکانیکی در شکل های ابزار قیچی ماشینی، دستی، برقی، نیبلر، ارتعاشی دستی، ستونی و رومیزی، قیچی های گرد بر، گیوتین و قیچی های اهرمی وجود دارد.
قچی های نوع اهرمی از لحاظ عملکرد و مراحل انهدام ورق، درست مانند قیچی های معمول خانگی هستند و خود در سه فرم مرکب (Universal)، میزکار دار (وزنه ای) و ساده هستند که نوع ساده ی آن دارای یک تیغه ی ثابت و یک تیغه متحرک است که تیغه ی ثابت در پایین قرار دارد و به عنوان تکیه گاه ورق در حال برش است.
کیفیت برش توسط این ابزار بستگی به عواملی نظیر زوایای تیغه های قیچی، فاصله یا لقی موجود در بین تیغه ها، حل قرار دادن ورق دارد که در میزان سهولت برشکاری، صاف یا ناصاف بودن لبه های برش و خم شدن یا نشدن ورق در هنگام برش و گیر کردن یا نکردن ورق در بین تیغه ها تاثیر گذار است.
طول این تیغه ها از 30 سانتی متر بیشتر ندارد که البته طول دسته ی این قیچی ها در میزان نیروی اعمالی موثر است و دسته های با طول بیشتر نیروی کمتری را نسبت به طول های کوتاه تر برای عمل برش مصرف میکند. محاسبه ی نیروی لازم برای برش هر سایز و ضخامت از ورق ها در نوع اهرمی نیز ممکن است.
حداکثر ضخامت ورق برشی با این روش 5 میلی متر است.
از این نوع قیچی ها فقط برای بریدن ورق و یا نهایتا تسمه باید استفاده شود یعنی برای برش میلگرد و مفتول مناسب نیستند.